De Van Helmontmolen (ook: Getemolen of Watermolen op de Gete) is een voormalige watermolen op de Gete, gelegen aan de Zwarte Duivelsstraat 35 te Halen.
De molen werd in de 17e eeuw gebouwd, en fungeerde als korenmolen. Uit deze tijd dateert de kern van het huidige gebouw. Het is uitgevoerd in baksteen en zandsteen. In de 2e helft van de 19e eeuw werd het sterk gewijzigd. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het gebouw beschadigd en daarna hersteld, en ook in 1974 vond restauratie plaats.
Omstreeks 1911 werd het waterrad door een turbine vervangen. Later werd het molenhuis tot woonhuis verbouwd, maar het gaande werk bleef behouden en werd in het interieur ingepast. Ook de sluisbrug bleef bewaard.
Het geheel is een complex, bestaande uit het molenhuis, het molenaarshuis, en dienstgebouwen. Het westelijke aanzicht bleef het beste bewaard.
De molen vormt, samen met de in de nabijheid gelegen brouwerij en stokerij, een belangrijk industrieel-historisch complex.
bron: Wikipedia
Voormalige watermolen op de Gete, circa 1910-1912 door molenbouwer Asnong verbouwd tot turbine-molen; thans buiten werking, en omgevormd tot privé-woning, waarbij het gaande binnenwerk in de huidige woonruimten geïncorporeerd werd.
Traditionele kern van bak- en zandsteen uit de 17de eeuw, doch sterk gerestaureerd in verschillende perioden: in de tweede helft van de 19de eeuw, na de beschadigingen gedurende de Eerste Wereldoorlog, en in 1974.
Complex geheel, omvattende molenaarshuis, molenhuis en dienstgebouwen. Twee naast elkaar gelegen diephuizen met zadeldak (mechanische pannen en bewaarde tichelen aan de westzijde), gevat tussen trapgevels en voorzien van een vooruitspringend, haaks gedeelte aan de westzijde, afgewerkt met een trapgevel.
Het westgedeelte heeft zijn 17de-eeuwse kern het best bewaard: geveltoppen aan voor- en achtergevel werden herbouwd na de Eerste Wereldoorlog, van het haakse gedeelte werden alleen de treden van de trapgevel hersteld. De voorgevel behoudt zijn oorspronkelijke, zandstenen hoekbanden en dito waterlijst, doch de gevelordonnantie werd sterk aangepast en de muuropeningen dateren van de verschillende restauraties. De achtergevel bleef bewaard tot aan de schouderstukken, met zandstenen banden en hoekstenen, doch recente vensters.
Het haakse gedeelte bezit nog zijn oorspronkelijke structuur met zandstenen banden tot in de top, doch gerestaureerde muuropeningen. Dit gedeelte werd in de 19de eeuw voorzien van schuingeplaatste, flankerende puntgeveltjes, waarvan het linker bij de laatste restauratie volledig werd aangepast.
Het huidig uitzicht van het oostgedeelte dateert vrijwel volledig uit de tweede helft van de 19de eeuw. Baksteenbouw met gerestaureerde houten kruiskozijnen in de voorgevel en getoogde vensters in de zijgevel. De zandstenen hoekband in de voorgevel verwijst mogelijk naar de oudere kern.
In de tweede helft van de 19de eeuw werd, haaks op de voorgevel der westbouw een dienstgebouw van vier traveeën en één bouwlaag onder zadeldak (leien) opgetrokken met trapgevel aan de zuidzijde. De voorgevelordonnantie werd tijdens de laatste restauratie volledig vernieuwd. Recent molenhuis ten oosten.
bron: Agentschap Onroerend Erfgoed 2017: Watermolen op de Gete, Inventaris Onroerend Erfgoed [online], https://id.erfgoed.net/erfgoedobjecten/21781 (geraadpleegd op 7 februari 2017).
De molen werd in de 17e eeuw gebouwd, en fungeerde als korenmolen. Uit deze tijd dateert de kern van het huidige gebouw. Het is uitgevoerd in baksteen en zandsteen. In de 2e helft van de 19e eeuw werd het sterk gewijzigd. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het gebouw beschadigd en daarna hersteld, en ook in 1974 vond restauratie plaats.
Omstreeks 1911 werd het waterrad door een turbine vervangen. Later werd het molenhuis tot woonhuis verbouwd, maar het gaande werk bleef behouden en werd in het interieur ingepast. Ook de sluisbrug bleef bewaard.
Het geheel is een complex, bestaande uit het molenhuis, het molenaarshuis, en dienstgebouwen. Het westelijke aanzicht bleef het beste bewaard.
De molen vormt, samen met de in de nabijheid gelegen brouwerij en stokerij, een belangrijk industrieel-historisch complex.
bron: Wikipedia
Voormalige watermolen op de Gete, circa 1910-1912 door molenbouwer Asnong verbouwd tot turbine-molen; thans buiten werking, en omgevormd tot privé-woning, waarbij het gaande binnenwerk in de huidige woonruimten geïncorporeerd werd.
Traditionele kern van bak- en zandsteen uit de 17de eeuw, doch sterk gerestaureerd in verschillende perioden: in de tweede helft van de 19de eeuw, na de beschadigingen gedurende de Eerste Wereldoorlog, en in 1974.
Complex geheel, omvattende molenaarshuis, molenhuis en dienstgebouwen. Twee naast elkaar gelegen diephuizen met zadeldak (mechanische pannen en bewaarde tichelen aan de westzijde), gevat tussen trapgevels en voorzien van een vooruitspringend, haaks gedeelte aan de westzijde, afgewerkt met een trapgevel.
Het westgedeelte heeft zijn 17de-eeuwse kern het best bewaard: geveltoppen aan voor- en achtergevel werden herbouwd na de Eerste Wereldoorlog, van het haakse gedeelte werden alleen de treden van de trapgevel hersteld. De voorgevel behoudt zijn oorspronkelijke, zandstenen hoekbanden en dito waterlijst, doch de gevelordonnantie werd sterk aangepast en de muuropeningen dateren van de verschillende restauraties. De achtergevel bleef bewaard tot aan de schouderstukken, met zandstenen banden en hoekstenen, doch recente vensters.
Het haakse gedeelte bezit nog zijn oorspronkelijke structuur met zandstenen banden tot in de top, doch gerestaureerde muuropeningen. Dit gedeelte werd in de 19de eeuw voorzien van schuingeplaatste, flankerende puntgeveltjes, waarvan het linker bij de laatste restauratie volledig werd aangepast.
Het huidig uitzicht van het oostgedeelte dateert vrijwel volledig uit de tweede helft van de 19de eeuw. Baksteenbouw met gerestaureerde houten kruiskozijnen in de voorgevel en getoogde vensters in de zijgevel. De zandstenen hoekband in de voorgevel verwijst mogelijk naar de oudere kern.
In de tweede helft van de 19de eeuw werd, haaks op de voorgevel der westbouw een dienstgebouw van vier traveeën en één bouwlaag onder zadeldak (leien) opgetrokken met trapgevel aan de zuidzijde. De voorgevelordonnantie werd tijdens de laatste restauratie volledig vernieuwd. Recent molenhuis ten oosten.
bron: Agentschap Onroerend Erfgoed 2017: Watermolen op de Gete, Inventaris Onroerend Erfgoed [online], https://id.erfgoed.net/erfgoedobjecten/21781 (geraadpleegd op 7 februari 2017).